Stavronikita was het laatste klooster op Athos dat ik nog nimmer bezocht had of van dichtbij had gezien. Van plaatjes uit de boeken over Athos vond ik Stavronikita qua architectuur en ligging al een van de mooiste kloosters van heel Athos. En ik werd niet teleurgesteld, want dit schitterend plaatje doemde op toen we het kooster naderden:

We arriveerden op hetzelfde moment als een groep Oostenrijkse mannen, die ook met enige reglmaat op Athos terugkwamen. Duidelijk was dat ze veel plezier hadden en ze lieten de koffie en de raki, die we bij de poort kregen ook goed smaken. Een bijzonder aardige monnik heette ons welkom en nam alle tijd voor ons. Wat een verschil met Pantocratoros een uur geleden ! Er was ruimschoots plek in de gastenverblijven en alvorens we verder gingen kregen we een klein kaartje met daarop de programma van de dag. Heel verhelderend en “pelgrim”-vriendelijk!

De ontvangst hier was zeer goed verzorgd, maar toen we onze kamer hadden gekregen waren we echt helemaal content, want we kregen een ruime, schone kamer met een magnifiek uitzicht over zee.

Uitzicht richting Lavra – Stavronikita 3/5/07

Uitzicht richting Pantocratoros – Stavronikita 3/5/07
Het klooster maakt een zeer goed verzorgde indruk en de gebouwen staan netjes in de verf.

Gang in gastenvertrek Stavronikita
Wat een verblijf in een klooster toch altijd wat specialer maakt is het (nagenoeg) ontbreken van elektrisch licht en het gebruik van olielampen. Gelukkig heeft met deze traditie hier nog in stand gehouden:

Maar voordat de avond inviel hebben we nog genoeg meegemaakt, maar dat vertel ik een volgende keer.
Wim, 26 aug.