Er is tijdens elke reis naar Athos altijd wel een klooster dat tegenvalt. We hadden hooggespannen verwachtingen van Pantocratoros en we hadden via de telefoon reeds een slaapplek gereserveerd, maar daar hebben we – zoals je hierna kunt lezen- geen gebruik van gemaakt. En dat terwijl de griekse kapper uit Amstelveen nog wel zulke goede verhalen over dit klooster wist te vertellen. Het lag niet aan de gastheer, die was uitermate vriendelijk over de telefoon, maar hij klonk ook wel enigszins verrast of verbaast, toen we meldden dat we wilden overnachten.
Bij de voordeur leek alles in orde, alhoewel, wel begroetten er wel een aantal vrolijke arbeiders, die driftig met een cementmolen in de weer waren…………..

Ook op deze foto hieronder lijkt er niets bijzonders aan de hand, maar dat is een vertekenend beeld, want de hele binnenkant van het klooster lag nagenoeg in puin vanwege een zeer ingrijpende renovatie. Er hing zelfs een bordje dat er GEEN overnachtingsmogelijkheden waren !

Dat er geen archondicaris was om ons te verwelkomen was niet het ergste, we zijn rustig in de mooi verzorgde en grote ontvangstruimte gaan wachten. Toen het een half uurtje duurde werden we wat ongeduldig. Enige tijd later kwamen er twee oudere grieken binnen, die ook plaatsnamen op een van de banken. Mijn reisgenoot, die toevallig vlakbij een van de zojuist gearriveerde gasten stond en net water voor zichzelf had ingeschonken, was zo beleefd om ook de griek een glas aan te bieden, die dat stilzwijgend accepteerde en knikte. Hij dronk het aangeboden water echter niet op, maar in plaats daarvan wachtte hij een minuutje, stond op, liep naar de waterkan, en schonk zichzelf alsnog een glas water in, die hij vervolgens gretig opdronk. Wij keken elkaar vol verbazing aan. Wat was hier nu weer aan de hand ? Deden we iets verkeerd, dacht hij misschien dat we Duisters waren, zagen we er in zijn ogen te katholiek uit ? Ik weet het nog steeds niet, maar echt belangrijk was het niet. Wij vonden zijn bedrag nogal onbeleefd, maar waarschijnlijk was het niet zo bedoeld.
Dit incident was dus niet de reden van onze teleurstelling, maar wel dit: toen we tijdens het wachten een uur lang verrast werden met een luid concert van drilboren, verging al onze lust om nog langer te blijven. Het leek meer op een bouwput nabij de Noord-Zuid metro lijn in Amsterdam dan een idyllisch Athos-klooster. Juist op het moment dat we beslisten om door te lopen naar Stavronikita kwam de aardige gastheer op ons af, die nog even vertwijfeld heeft geprobeerd ons over te halen toch te blijven. Helaas kwam zijn stem nauwelijks boven het geluid van de drilboor uit, dus we bedankten hem vriendelijk en we verlieten de bouwplek. Er is in ieder geval een reden om weer eens terug te gaan, want ik wil het graag nog eens proberen om in Pantocratoros een nacht door te brengen.
Via een prachtig kustpad liepen we verder en keken we terug naar Pantocratoros.

en onderweg kwamen we een paar vervallen huizen tegen:

en in de verte zie je al snel Stavronikita liggen:

mooi gelegen op een in zee uitstekend stuk rots:

en loop je via de achterkant tegen het volgende klooster aan:

Maar over de prachtige ervaring die Stavronikita opleverde vertel ik een volgende keer !
gr Wim