Zoals in mijn vorig bericht gezegd en getoond, na Karoulia ga je om een hoek en bereik je de uiterste punt van het schiereiland. Als eerste zie je de nederzetting Katounakia, een aantal gebouwen hoog op de flanken van Mount Athos:

Katounakia – 2007
Het stenige pad leidt je langs kerken, boerderijen en huizen die we niet beter hebben kunnen bekijken,

terwijl de berg in de mist constant boven je opdoemt:

De omgeving wordt steeds rotsachtiger en ruiger, maar desondanks zie je steeds weer huisjes verschijnen:

Zelfs de goede kaart van Zwerger helpt ons onervaren wandelaars niet goed, want we dachten al lang in de buurt Ag. Basiliou en nabij de top van Prof. Iliou te zijn, maar in werkelijkheid waren we nog niet ver gevorderd. Waarschijnlijk vergis je je in de hoogtelijnen die erg dicht op elkaar getekend zijn op de kaart, maar de werkelijke afstanden die je moet lopen (en klimmen!), lees je daar niet goed uit.
Zie hier een deel van de kaart (copyright, dus koop ‘m zelf via Reinhold Zwerger, A-1020 Wien, Wohlmutstr.8 of Pied-a-Terre Amsterdam).

en een tweetal foto’s van de route. Uiteindelijk hebben we in Ag. Basiliou bij een boerderij aan de bel bij een poort getrokken om de weg te vragen, en het bleek gelukkig dat we op de goede weg zaten.

De natuur om je heen blijft overweldigend en haast ondoordringbaar: plots horen we naast ons in de bosjes veel en heftig geritsel en brekende takken: gelukkig bewoog het grote object zich van ons af. Wat is het dat zoveel herrie kan veroorzaken ? Een geit of een vos kon niet zijn, die zijn te klein, een hert misschien, of zou het toch een beer of wolf kunnen zijn? Het antwoord komt snel: zo’n 25 meter voor ons zie ik plotseling een schim over het pad springen, direct gevolgd door een meer duidelijk beeld: het waren twee volwassen wilde zwijnen die gelukkig voor ons op de vlucht sloegen. Oef, dat valt mee, alhoewel hij toch erg groot was…………………….

Op het laatste stuk richting de grote splitsing richting het pad naar de top wordt weer wat vlakker en worden de bomen dikker:

totdat je het beroemde kruispunt van paden (Stavrou) bereikt hebt, met verweerde bordjes:

We zijn dan zo’n 3.5 uur onderweg vanaf Skiti Annis en we bevinden ons op 765 m. hoogte.

Vanaf nu gaat het bijna allemaal naar beneden en dus relatief gemakkelijk. Mijn wandelmaatje denkt daar anders over en loopt inmiddels op reserves………………………….
Binnenkort volgt meer.
Wim