Tijdens een wandeling van Karakalou naar Lavra op 28 april 1986 hebben we misschien wel één van meest bizarre gebeurtenissen meegemaakt. Onderweg, in de buurt van Skiti Provata en Konstamonitou, werd onze aandacht getrokken door een groot en zo te zien verlaten gebouw met torens. We liepen voorzichtig door de overwoekerde tuin en we gluurden of er nog bewoners te zien waren, maar al gauw bleek dat het helemaal onbewoond was.

Een foto van de tuin en van de nederzetting, een ruine in wording – 1986

Binnen was het een puinhoop: her en der lagen mantels, petten en schoenen van monniken en na enig speurwerk vonden we zelfs een aantal paspoorten van bewoners, die we toen nog allemaal Russen noemden. Uit de stempels in hun paspoorten maakten we op dat ze voor de russische revolutie via Odessa, Jeruzalem en Constantinopel/Istanbul naar Athos waren gereist. Inmiddels weten we dat het geen Russen waren maar Oekraieners.

foto uit een Russische novice uit Panteleimon 1917/18 uit het blad Plaatwerk/sept. 1986 (met dank aan Paul Robert en Rolf Bos)

Het nu zo vervallen gebouw was kennelijk hun eindbestemming geweest, want de mannen moeten enige tijd geleden overleden zijn (in de jaren 70/80 ?) en ze waren toen dus hoogbejaard. Nadat de laatste monnik dood was gegaan, is het gebouw kennelijk verlaten en sindsdien heeft de “tand des tijds” aan het gebouw gevreten. In een hoek van een zijvleugel was dit duidelijk te zien omdat daar het dak het eerst was gaan lekken en een deel van het gebouw was daar reeds verrot en ingestort. De rest, waaronder de kerk, de cellen en met name de bibliotheek, maakten nog een redelijke indruk en in de toren hing bovenin nog een grote bronzen klok. Het geheel maakte een overweldigende maar ook belkemmende indruk en we vroegen ons af hoe lang het zou duren voordat de ongetwijfeld zeer zware klok naar beneden zou komen. Ook stelden we ons voor hoe de laatste monniken daar op hoge leeftijd geleefd moeten hebben ……………………
(wordt vervolgd) Wim